- Film, pozorište i tv
Beleške iz pozorišta, ’’Očevi i oci’’ – identitet, tradicija i nasleđe
Jedno od najvažnijih dela srpske književnosti – kompleksna dramska adaptacija romana Slobodana Selenića, predstava ’’Očevi i oci’’, igra se na Velikoj sceni Narodnog pozorišta u Beogradu. Ovo ostvarenje prikazuje dramatičnu i intimnu porodičnu sagu, koja osvetljava prelomne istorijske trenutke.
Režiser Veljko Mićunović i dramaturg Kata Đarmati uspeli su da stvore potresnu scensku interpretaciju koja produbljuje osnovne teme samog dela – identitet, nasleđe, tradiciju, ali i neprekidnu borbu između ideoloških struja koje su obeležile periode predratne i posleratne Jugoslavije.
Porodična saga i sudar kultura
Radnja predstave prati životnu priču porodice intelektualaca Medaković, od kraja 19. veka pa sve do završetka Drugog svetskog rata, kroz sudbine oca Stevana, majke Elizabete i sina Mihajla. Kao sin pripadnika predratne beogradske elite, Mihajlo se sve više priklanja komunističkom pokretu, što produbljuje unutrašnje konflikte porodice i reflektuje previranja tog vremena. Elizabeta i Stevan oslikavaju svojevrsni spoj balkanskog i anglosaksonskog identiteta, dok njihov sin, razapet između roditeljskih vrednosti i vlastitih uverenja, simbolizuje nerazumevanje i raskol između prošlosti i budućnosti.
Selenićev roman, poznat po kritici tadašnjeg komunističkog režima, postao je pravi izazov za adaptaciju. Ovde se stalno preispituje šta znači biti pripadnik određene kulture, koliko nosimo sa sobom kroz nasleđe, kao i kako oblikujemo vlastiti otpor prema normama.
Scenski prikazi prošlog vremena
Scenografija, suptilno minimalistička, ali sa detaljima koji evociraju raskoš tog vremena, pruža snažan vizuelni okvir. Glumačka ekipa predvođena je talentovanim interpretacijama Miloša Đorđevića, Nikole Rakočevića, Aleksandra Vučkovića, Vanje Ejdus i Vanje Milačić. Glavne likove progone duhovi prošlosti, oni su podeljeni između ljubavi prema tradiciji i težnje za promenom, što ukazuje na složene odnose u porodici koju pritiska istorija.
Ovu predstavu mnogi kritičari ocenjuju kao jednu od najkompleksnijih na beogradskoj sceni, dokazujući da umetnost može da probudi refleksiju o sopstvenom identitetu, kao i nasleđu koje, hteli ili ne hteli, nosimo sa sobom. Dobitnik Sterijine nagrade za najbolju predstavu 2024. godine, ovaj komad je nezaobilazno delo za sve ljubitelje pozorišta, koji ne ostavlja prostora za jednostavne zaključke. Ovo je suptilna opomena i duboka introspekcija o našim korenima, o prošlim zabludama i neprekidnoj potrazi za autentičnim identitetom.
Foto: Promo